⇇مےشــــود⇉
⇇غـــــــــــــــــــــرور⇉
⇇ڪــــــــــــــــــســےرا⇉
⇇جلـــــــــوی دیگران⇉
⇇خــــــــــــردڪــــــــــــــــــــــرد⇉
⇇وبا یڪ ڪــــــلمہ⇉
⇇بــبخشــــــــــــــید⇉
⇇غـــــــرورش⇉
⇇راپیوند⇉
⇇بزنے⇉
....................................
٭تــکـلــیــفــم بــا ☜٭خـودمــم☞ ٭مـــعـلــوم ٭نــیــســت
٭تــو٭دلـم٭دَردِه،
٭رو ٭لــبــام
٭خــــنــده *
هّـــــــــــــــه !
......................
"هــــے,,, روزگـــــار!!"
"بہ چہ میــخـــــــــندے؟"
" بہ کــــــــــــے "
" بـہ مـــــن "
"منـــے کـہ فــــــقـط بـاختــــــمـ"
"منــــــے کہ هـمیـــشہ سـهممـ از هـــــــــرآشـنائــــے "خــــــداحافــظـے" بـود !!
هــه ،،،
بخـــــــــنـد شـــاید خـــــنـده دار باشـہ قصـہ کســـــیکہ "آدمـ فـــروشــے" نکـــــــــــرد !!
امــــا ،،"فروخته شد"😔
•
•
•
این روزها ، تلخم
دست برداشتهام از توجهِ بی وقفه به حضور آدم ها
پرهیز میکنم از ثبتِ
وجودهایی که ماندگاری ندارند…
این روزها ، تلخ تر از همیشه
از همه ی آدمها بریده ام !
•
•
•
•
•
•
گذاشتــم به دارم بکشنــد . . .
بــی گنــاه بـــودم اما ،
حوصلـــه اثبـــاتش را نـــداشتم . . !
•
•
•
•
•
•
لعنت به این روزها !
این روزها که اسم دارند ، شماره دارند ، تعطیلی دارند ،
هفته و ماه و سال دارند اما افسوس که روح ندارند …
•
•
•
•
•
•
سخت است اتفاقی را انتظار بکشی
که خودت هم بدانی در راه نیست !
•
•
•
چه میکنی با نامردی مردمان..
من هم ..
اگر بگذارند ...
دارم خرده های دلم را...
چسب میزنم...
راستی این دل ...
باز هنگام سحر قلمی از تکه زغالی مانده از آتش شبی سرد
میلغزد بر روی تن سرد و بی روح ورق.
و باز هم ردی از سوز دل بر روی خط های یخ زده کاغذ مینویسد
وباز قصه پر غصه تکرار ….
روزی درختی بودم تنومند و زیبا ، قدی کشیده
و شاخ و برگ تماشایی داشتم .
عاشق شدم . . . !!!!
عاشق صدای خوش هیزم شکن . . . !!!
و تن خود را بی آلایش تقدیم بوسه های درد آور
تبر او کردم و چه راحت شکستم ، بی صدا خورد شدم ،
چه دیر فهمیدم بی رحم است دل سنگ هیزم شکن
و سخت تر تبر او که سوزاند تنم را ، حالا دیگر زنده نبودم
درخت نبودم ، در چشمان سرد او فقط هیزم بودم و بس
سرنوشتم چه بود ؟
حالا که نه درخت بودم و نه سایه ای داشتم و نه ریشه ای
نه برگی و نه مهمان ناخوانده ای که بر روی دستانم بنشیند
و برای دل کوچکش آواز بخواند و بر خود بلرزد و با آهی سرد
دوباره پر باز کند و به اوج برود
و چه ناجوانمردانه تکه های خرد شده ام در شومینه
رو به چشمانش آتش گرفت و او فقط لذت برد
من در آتش میسوختم و او . . .
و حالا زغالی بیش نیستم و خطی شدم بر
خطوط یخ زده ورق تا شاید ماندگار باشم و همه بدانند
روزی درختی بودم تنومند که عشق مرا به زغالی
تبدیل کرد سیاه و دل سوخته . . .
دنیا بازیهایت را سرم در آوردی…
گرفتنیها را گرفتی…
دادنیها را ” ندادی “…
حسرتها را کاشتی…
زخمها را زدی …
دیگر بس است…
چیزی نمانده …
بگذار آسوده بخوابم …
بـہ ωـلامتے عشـᓆ یڪ طرᓅـه..
بـہ ωـلامتے هـᓆ هـᓆ هاے شبانه..
بـہ ωـلامتے اونڪـہ نمیـכونـہ براش פـتے از جونتҐ مایـہ میزاری…
بـہ ωـلامتے اونڪـہ تنها مونـכ اما التماـω نڪرכ..
بـہ ωـلامتے اونڪـہ כاغ כیـכ اما כاغ כار نڪرכ..
بـہ ωـلامتے اونڪـہ ضربـہ כیـכ اما بـہ פֿــכا واگذار ڪرכ..
بـہ ωـلامتے اونڪـہ میتونـωـت اما رפـҐ ڪرכ..
بـہ ωـلامتے اونڪـہ مرכ ولے ڪҐ نیاورכ..
بـہ ωـلامتے ωـیگارے ڪـہ میـכونҐ ᓆـبل از פֿـوכҐ لب ڪـωـے بهش نـפֿـورכه…
بـہ ωـلامتے כـפֿـترے ڪـہ بهتریלּ جهیزیـہ اے ڪـہ میتونـہ ببرہ פֿـونـہ شوهرش
لبهاے بوωــہ نـפֿـورכشه….